برادفورد: مسیر دوچرخه سواری گران قیمت شهردار معنی ندارد

محتوای مقاله

در زمان چالش‌های بی‌سابقه مقرون‌به‌صرفه، هیچ چیز مهم‌تر از مدیریت مالی مسئولانه منابع شهر و دلارهای مالیاتی شما نیست. در دورانی که شهردار چاو رکورد افزایش مالیات نزدیک به 10 درصدی در سال گذشته را به همراه داشت، با وعده‌هایی مبنی بر افزایش قابل توجه در آینده، مهم‌تر این است که تالار شهر ارزش هر یک از این دلارهای عمومی گرانبها را نشان دهد.

محتوای مقاله

به همین دلیل است که برنامه شهر برای هزینه 150 میلیون دلاری برای یک مسیر دوچرخه و پیاده‌روی متصل به طول دو مایل بسیار فاحش است – این نشان دهنده رویکردی نامرتب برای بودجه‌بندی است که هزینه‌های هنگفت را کاهش می‌دهد.

این مسیر به عنوان یک مسیر دوچرخه سواری 150 میلیون دلاری شروع نشد. فقدان نظارت، مازاد بر هزینه‌ها و هزینه‌های اداری منجر به افزایش بیش از شش برابری برآورد اولیه شد. در سال 2016، هزینه این پروژه 23 میلیون دلار به عنوان بخشی از کار بر روی کریدور ریلی مترولینکس در مجاورت اعلام شد.

همین سال گذشته، جزیره ونکوور یک مسیر حمل و نقل فعال در امتداد خط راه آهن موجود، به طول بیش از 289 کیلومتر، با زمین چالش برانگیز و 50 پل، برنامه ریزی کرد. هزینه این پروژه تنها 595823 دلار در هر کیلومتر بود. پس چرا تورنتو 150 میلیون دلار برای یک مسیر دو کیلومتری با چهار پل هزینه می کند؟

محتوای مقاله

محتوای مقاله

در سال 2010، UP Express در امتداد همین راهرو با هزینه 20.4 میلیون دلار در هر کیلومتر ساخته شد. حتی با احتساب تورم، نیروی کار و هزینه های مادی، چگونه ممکن است که یک مسیر عابر پیاده و دوچرخه تقریباً چهار برابر ترانزیت مدرن هزینه داشته باشد؟

به‌جای امضای چک‌های سفید با پول مالیات‌دهندگان، شهردار باید سؤالات واضحی را بپرسد که اکثر مردم تورنتونی را آزار می‌دهد: چرا این پروژه بیش از شش برابر برآورد اولیه هزینه داشته است؟ چه اقداماتی برای یافتن اقتصاد و کارایی انجام شده است؟ آیا طرح ها، ترازها یا روش های ساخت جایگزین دیگری وجود دارد؟ آیا می توانیم با پیمانکاران مختلف قیمت های بهتری داشته باشیم؟

در پایان این ماموریت حقیقت یاب، ممکن است گزینه های بهتری ظاهر شوند، یا ممکن است به این نتیجه برسید که حرکت مسئول به تعویق انداختن پروژه تا زمانی که جایگزین های مقرون به صرفه تر در دسترس باشد یا وضعیت مالی شهر بهبود یابد، خواهد بود.

محتوای مقاله

هنگامی که از شهردار در مورد بررسی دقیق انجام شده در این پروژه سوال شد، شهردار مسئولیت پاسخگویی را به سایر سطوح دولتی واگذار کرد. به گفته شهردار، “دولت فدرال دقت لازم را انجام خواهد داد تا ببیند آیا این ارزش برای پول دارد یا خیر.” اما فدرال رزرو تنها 15 درصد از پروژه یا 23 میلیون دلار را خرج کرده است، در حالی که مالیات دهندگان شهری 125 میلیون دلار در انتظار هستند. چرا شهردار برای انجام یک ارزیابی مقرون به صرفه به دولت فدرال تکیه می کند در حالی که شهر اکثریت قریب به اتفاق پروژه را تامین مالی می کند؟

اگر شهردار 150 میلیون دلار برای یک مسیر دوچرخه و عابر پیاده هزینه نمی کرد، این پول برای چه چیز دیگری می توانست مصرف شود؟ خوب، برای شروع، این به معنای افزایش بیش از 3 درصدی مالیات بر دارایی است. این می تواند هزینه دو مرکز اجتماعی بسیار مورد نیاز را بپردازد. می تواند ارتقاء یا ارتقاء کتابخانه ها، استخرهای عمومی یا پارک ها را تأمین مالی کند. می تواند بودجه فوری برای مسکن فراهم کند تا به از بین بردن کمپ هایی که پارک های ما را مصرف کرده اند کمک کند. 150 میلیون دلار بیش از دو برابر هزینه کمک مالی استان برای تسریع در بازسازی آزادراه گاردینر است. اما در عوض، بودجه شهردار چاو یک مسیر دو کیلومتری را با قیمت سرسام آور 75000 دلار در هر متر در اولویت قرار داد.

محتوای مقاله

و این چیزی است که واقعاً در مورد آن است – فقدان رهبری، اولویت بندی و پاسخگویی. این پروژه یک پروژه خوب برای داشتن است، نه ضروری – و مطمئناً به هر قیمتی نیست. رهبری واقعی برای پرسیدن سوالات سخت و درخواست پاسخ قدم برمی دارد. اولویت‌بندی، ارزیابی دقیق منافع رقیب و تصمیم‌گیری در مورد اینکه منابع محدود ما در کجا به بهترین شکل هزینه می‌شوند، خواهد بود. و مسئولیت پذیری مسئولیت رفع مشکل را بر عهده خواهد گرفت، نه انگشت اتهام را به طرف شرکای تامین مالی.

ما به ارزش پول بهتر و هزینه اضافی کمتر نیاز داریم. متأسفانه، مسیر دوچرخه‌سواری 150 میلیون دلاری شهردار چاو هیچ کدام را ارائه نمی‌کند.

– مشاور برد برادفورد نماینده بخش 19 سواحل-ایست یورک است

ویدیوی توصیه شده

پوزش می طلبیم، اما این ویدیو بارگیری نشد.

ویدیو را پخش کنید

محتوای مقاله