دولت به مصرف کنندگان مواد مخدر هر آنچه را که بخواهند می دهد، اما با قیمتی کابوس وار
محتوای مقاله
دکتر رابرت کوپر در گوشه‌ای آرام از یک کلینیک شلوغ متادون در تورنتو، بازتابی هشیارکننده درباره وضعیت بحران مواد افیونی در کانادا را به اشتراک گذاشت، که به گفته او برنامه‌های بی‌ملاحظه «تامین امن‌تر» به آن دامن می‌زند.
تبلیغات 2
محتوای مقاله
او استدلال کرد: «تحویل امن گفت: «اینجا مواد افیونی رایگان نامحدودی وجود دارد». وقتی این کار را انجام می‌دهید، نه گفتن برای افراد معتاد دشوار است و بعد از شروع نمی‌توانند متوقف شوند. اعتیاد یعنی همین.
پس از اینکه این برنامه‌ها در سال 2020 به طور گسترده در دسترس قرار گرفتند و خیابان‌های کانادا را با هیدرومورفون، دارویی به قدرت هروئین پر کردند، کوپر متوجه شد که تعداد بیشتری از بیمارانش دوباره شروع به استفاده از مواد افیونی کردند. بسیاری از آنها پایدار و بهبود یافته بودند، اما دسترسی آسان به داروهای “ایمن” رایگان آنها را به عود و در برخی موارد به آزمایش مواد خطرناک تر سوق داد.
کوپر در ابتدا به فکر عرضه ایمن تر بود، اما نظر او پس از اینکه یکی از بیمارانش که بیش از یک دهه به طور پیوسته متادون مصرف می کرد، اندکی پس از ثبت نام در یکی از این برنامه ها درگذشت – او به وضوح در حال فروش بود، تغییر کرد. دلارهای مالیات دهندگان خود را – تأمین مالی مواد افیونی برای خرید فنتانیل. او بیش از هر زمان دیگری به فنتانیل دسترسی داشت. سپس او بیش از حد مصرف کرد.
آفتاب ظهر تو
محتوای مقاله
تبلیغات 3
محتوای مقاله
داستان هایی مانند داستان او به طرز غم انگیزی رایج هستند. به گفته کوپر، “100٪” از همکارانش در پزشکی اعتیاد شاهد انحراف (فروش یا تجارت) هیدرومورفون ایمن تر به بازار سیاه بوده اند.
او این تقلب را تعجب‌آور نمی‌داند، زیرا برنامه‌های تامین امن‌تر به‌طور سیستماتیک مقادیر زیادی از مواد افیونی را بیش از حد تجویز می‌کنند، که اغلب فراتر از آن چیزی است که برخی بیماران می‌توانند تحمل کنند. شما نمی توانید روزانه 32 قرص هیدرومورفون هشت میلی گرمی به کسی بدهید و فکر کنید که انحرافی در کار نخواهد بود.
برنامه‌های تامین امن‌تر در انتاریو روزانه بیش از 240 میلی‌گرم هیدرومورفون را در اختیار مصرف‌کنندگان مواد مخدر قرار می‌دهد، اما به فردی که درد شدید و حاد را تجربه می‌کند، مانند هنگام عبور از سنگ کلیه، تنها کسری از این مقدار داده می‌شود. کوپر تاکید کرد: یک یا دو میلی گرم هیدرومورفون از بدترین دردی که می شناسیم مراقبت می کند.
تبلیغات 4
محتوای مقاله
پوزش می طلبیم، اما این ویدیو بارگیری نشد.
او تحویل ایمن را به عنوان یک “آزمایش ملی” با پایگاه شواهد “بسیار ضعیف” توصیف کرد که با عجله و بدون توجیه گسترش یافته بود. او شباهت‌های قوی با بحران OxyContin در دهه‌های 1990 و 2000 دید، زمانی که تجویز بیش از حد و نشت گسترده مواد افیونی دارویی منجر به مرگ‌های بی‌شماری شد – از قضا، داروهای بسیار “ایمن” که باعث بحران مصرف بیش از حد فعلی شدند.
همانند برنامه‌های تامین امن‌تر، OxyContin به عنوان یک پیشرفت بزرگ پزشکی معرفی شد و از تصمیم‌های نظارتی و بازاریابی مشکوک که آسیب‌های احتمالی را کم‌اهمیت جلوه می‌داد، سود برد.
کوپر گفت: «درسی بود که ما باید با OxyContin یاد می گرفتیم. این دارو به‌عنوان ایمن و غیراعتیادآور به بازار عرضه شد، (اما) با معتاد شدن افراد به مواد افیونی، مشکلات بزرگی ایجاد کرد، (سپس) به سمت مواد مخدر سخت‌تر و بدتر رفت.» او تاکید کرد که تا زمانی که Purdue Pharma، سازنده OxyContin اعلام ورشکستگی کرد، این دارو “خانواده ها را ویران کرد، جوامع را ویران کرد و زندگی ها را از بین برد.”
تبلیغات 5
محتوای مقاله
همانطور که کوپر می بیند، افت عرضه امن تر کانادا به معتادان مواد افیونی وسوسه خطرناکی را ارائه می دهد، نه گامی به سوی بهبودی. او گفت که این برنامه‌ها منابع را از درمان‌های مبتنی بر شواهد مؤثرتر، مانند درمان آگونیست اپیوئیدی (OAT) منحرف می‌کنند، که سابقه ثابتی در کمک به مردم برای مبارزه و غلبه بر اعتیاد دارند.
او لحظه‌ای تلخ در زندگی حرفه‌ای خود را به یاد می‌آورد که یک پزشک ارشد گفت: “رویای هر معتاد به مواد افیونی این است که عرضه نامحدودی از مواد افیونی رایگان داشته باشد.” این یک حقیقت ساده و تلخ بود: دولت به مصرف کنندگان مواد مخدر هر آنچه را که می خواستند داده بود، اما به قیمت کابوس وار برای جوامع و خودشان.
— لیام هانت نویسنده و روزنامه نگار کانادایی است که به انسان گرایی، امور بین الملل، جنایت و عدالت علاقه مند است.
محتوای مقاله